24 Kasım 2010 Çarşamba

Gecen sabah,cocuklari tek baslarina birakip alelacele dus alip cikayim dedim. Aklim Derin'de cunku yurumese de oraya buraya tirmanmaya basladi.
Banyodan ciktim,bunlardan ses gelmiyor.Annem, "bir cocugun sesi cikmiyorsa kesin bir zarar isliyordur" der :) Oturma odasina gittim,ve ikisini bu sekilde buldum,cok sevindim.Resimde cok belli degil,Defne'nin sallanan bir koltugu var,oraya oturmus,sallaniyorlardi keyif icinde.

7 yorum:

  1. Ah sallanan sandalyeniz de gitti mi oraya :) Ne guzel ablalik yapmasi Defne'nin. Ama Derin de cok tatli, cok uyumlu bir cocuk Masallah!

    YanıtlaSil
  2. ne güzel bir tablo!
    sevgiyle gülümsettiler beni...

    YanıtlaSil
  3. Cok tatlilar :) Defdef'e de bak sen Derin'i nasil cikarmis o sandalyeye...

    YanıtlaSil
  4. melek gibiler onlar annesi,, nasil bir zarar dusunebilirsin,, :) su gulucuklere bak hele,,

    YanıtlaSil
  5. Yesimcim, Derin kendi cikiyor o sandalyeye'sonrada perdeyi aralayip disari bakiyor!
    Yabancim,benim cekincem birbirlerine ya da kendilerine zarar vermeleri.Defne de hala kucuk oldugu icin bazen beklenmedik seyler yapiyor,yasitiymis gibi oynuyor,fiziken zorluyor Derin'i ya da oyun hamuru yedirmeye kalkisabiliyor :)

    YanıtlaSil
  6. Ah demek daha "aydınlık" günler çok uzak değil bana :P

    YanıtlaSil
  7. Her sessizlik böyle olsun :) Çok tatlılar

    YanıtlaSil