Derin'in doğum hikayesi

Derin'in doğum hikayesine başlamadan önce bir parantez açmalıyım.
Derin 35.haftaya kadar ters pozisyondaydı.
Defne 28.haftalıkken baş aşağı pozisyonunu almış ve hep öyle kalmıştı.
Aynı haftada Derin ters duruyordu ama ebe endişelenmemi söylemişti.İkinci bebekler,rahim daha esnek olduğu için, daha geç dönerlermiş. Ancak 32. haftaya kadar Derin dönmeyince endişelenmeye başladım ve yapabileceğim bir şey var mı diye araştırmaya başladım. İnternette biraz dolaşınca Spinning Babies (www.spinningbabies.com) adlı siteden haberdar oldum ve bu sitede önerilen hareketleri yaptım. O hareketler sayesinde mi oldu yoksa bebek kendi kendine mi döndü bilmiyorum ama 35.haftada yeniden ultrasona girdiğimde dönmüştü.
Dönmeseydi eğer,çok istediğim suda doğumu gerçekleştiremeyecektim.


Doktorların doğum için verdiği tarih 2 Şubattı ama Defne 38 hafta+5 günlükken doğduğu icin Derin de biraz erken doğabilir diye düşünüyordum. Nitekim yanılmamışım:16 Ocak sabahı saat 7.30 gibi uyandığımda suyum gelmişti.
Sakin bir şekilde kalktım,duşumu aldıktan sonra eşimi uyandırdım. Kahvaltımı yaptım. Hastaneyi aradım. Sancılarım henüz başlamamıştı. İlk doğumum sadece 6 saat sürmüştü. İkinci bebeğin daha da çabuk geldiği anlatılır hep.O yüzden kahvaltıdan sonra,sancıların başlamasını beklemeden, çantamızı alıp çıktık.
Hastanede rutin kontrollerden sonra NSTye bağlandım, çok hafif sancı çekiyordum ama ciddi bir durum yoktu. Hastanede beklememizin anlami yoktu. Eve dönmeye karar verdik.
Suyu gelmiş anne adaylarının doğumu, normal yollardan başlamazsa eğer, enfeksiyon riskine karşı, 24 saat sonra suni sancı veriliyor ve doğum başlatılıyor.
Defne'yle yasadığım olağanüstü doğum deneyiminden sonra, istediğim en son şey suni sancıydı. Bu bebeği de suda doğurmak istiyordum.
Eve gittik,bir kaç saat daha bekledik, hala bir gelişme yoktu.İnternete girip araştırmaya başladım,neler yapabilirim diye.
Bebeğin aşağıya inmesine yardım etmek için pilates topunun üstüne oturarak hafif hafif zıplamanın faydalı olacağını okudum.İkinci öneri de,hafif tempolu bir yürüyüs yapmaktı. Dışarısı karlı ve soğuktu ama evdeki stepper aletini kullanabilirdim.O gece pilates topunun üstünden inmedim desem yeridir.
Kah pilates topu, kah stepper derken sancılarım yavaş yavaş kuvvetlenmeye başladı. Doğumu başlatmaya kararlıydım.
Saat oniki gibi sancılar daha düzenli gelmeye başladı. Eşime uyumasını söyledim.En azından birimiz uyusa iyi olurdu.Ben biraz daha çalışacaktım.
Ve saat 2.30de, artık ayakta durmakta zorlaniyordum. Hastaneyi aradik,geliyoruz dedik.
Saat 3te doğum odasındaydık. Yine ilk doğumumu yaptığım odaya aldılar eşimle beni.
Ebe rutin kontrollerini yaptı. 5cm açılma varmış.
Beni hemen havuza alabileceklerini söyledi. Sıcak suyun beni rahatlatacağını umuyorum. Gerçekten iyi geliyor.
Yine o çok sevdiğim, entonoksu kullanmak istiyorum, ancak bu sefer,entonoks sersemletiyor beni. Tekrar deniyorum, olamaz, midem bulanıyor!
Havuza giriyorum, sancılar art arda geliyor, çok şiddetli. Bir yandan eşim,bir yandan ebe masaj yapıyorlar sırtıma. Midem bulanıyor ve kendimi tutamayıp havuza kusuyorum!
Ebe, suyun değiştirilmesi gerektiğini söylüyor.Havuzdan çıkmak zorunda kalıyorum. Çok şiddetli sancılar çekiyorum.
Havuza yeniden giriyorum. Ateş basıyor, konuşmakta güçlük çekiyorum. Su verir misiniz diyecek halim yok. Güçlükle "su" diyorum, getiriyorlar. Ebe halimi anlıyor, soğuk suyla ıslatılmış bir bez veriyor,yüzümü silmem için. Kendimi daha iyi hissediyorum.
İlk doğumdan çok farklı bu.
Ebe, arada bebeğin kalp atışlarını ölçüyor. Her şey yolunda.
Bebeğin kafası görünüyor nihayetinde.
"Yıldızlara bakıyor bebeğin" diyor ebe.
Öylesine,güzel bir söz söylediğini sanıyorum,ne demek istediğini sonradan öğreneceğim.
Artik itme dürtüsü geliyor ama çok zorlanıyorum.
Gerçekten çok zorlanıyorum.
Oysa daha önce yaptım ben bu işi,biliyorum diyorum kendi kendime.
Bebeğimi çıkaramıyorum.
Acı çekiyorum.
Sonunda ebe, oturma şeklimi değiştirmemi öneriyor.
Bir ayağını yukarı kaldır,ve oradan alacağın destekle,bütün kuvvetinle it bebeği diyor.
Deniyorum olmuyor,yine deniyorum,yine olmuyor.
Ne yapacağımı bilemiyorum.
Ebe çekip çıkarsa bebeği diye düşünüyorum, ama konuşacak dermanım yok, yapabileceği bir şey olsa yapardı diye düşünüyorum.
Derken,bir kez daha ve bebeğim doğuyor.
İnanamıyorum diyorum.
İnanamıyorum!
Tıpkı Defne'yi sudan çıkardığımı gibi,bebeğimi sudan çıkarıyorum.
Havluyla sarıyorum.
Güzel oğlum,nasıl zorladın beni!
Saat 5.08.
Doğumun ilk aşaması tahminimden çok daha uzun sürdü ama hastaneye geldikten iki saat sonra bebeğimiz kucağımda.
İşte o sırada, ebe neden o kadar zorlandığımı açıklıyor.
Bebek doğum için ideal pozisyonda değişmiş.İdeal pozisyonda bebeğin kafası aşağı dönüktür.Bebeğin karnı annenin sırtına dönüktür.
Derin oğlum bunu seçmemiş, sırtını benim sırtıma dayamış. Bu pozisyon da doğumu zorlaştırıyor ve süreci uzatıyormuş.Ebenin bebeğin yıldızlara bakıyor demesi bundanmış.
Havuzdan çıkıyoruz, yatağa geçiyoruz.Bebeğimize bakıyoruz. Gözlerini kocaman açmış bize bakan minicik bir oğlan. Hemen emmeye başlıyor.
Eşim bebeğin göbek bağını kesiyor. Dikişler atılıyor.
Duşumu alıp giyiniyorum. Oğlumuzun kontrolleri yapılıyor.
Öğlen ikide, artık dört kişilik bir aile olmak üzere, evimize gidiyoruz.